بایوفلورا تک ژن فارما

نقش پروبیوتیک ها در سلامتی انسان ها : پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که در صورت مصرف به تعداد کافی ، اثرات سلامت بخش‌دارند. تحقیقات گسترده‌ای نشان می‌دهد که این محصولات می‌توانند سبب پیشگیری و یا درمان دامنه گسترده‌ای از بیماری‌های گوارشی همانند اسهال ، یبوست تا سرطان کلون شوند. محصولات پروبیوتیک بیشتر بر پایه باکتری‌های اسیدلاکتیک و بیفیدوباکتریوم‌ها تولید می‌شوند که این میکروارگانیسم‌ها بخش اصلی میکروفلور روده بوده و در غذاهای تخمیری نیز به‌وفور یافت می‌شوند. تحقیقات گسترده نشان‌دهنده ایمنی این باکتری‌ها است به نحوی که امروزه آن‌ها را GRAS در نظر می‌گیرند. مکانیسم عمل این باکتری‌ها بسیار گوناگون بوده است. این میکروارگانیسم‌ها توانایی تولید باکتریوسین و اسیدهای چرب زنجیره کوتاه دارند و موجبات کاهش pH دستگاه گوارش را فراهم می‌آورند. از سوی دیگر با رقابت غذایی سبب حذف باکتری‌های پاتوژن شده و همچنین سلامت سلول‌های روده را بهبود می‌بخشند. این میکروارگانیسم‌ها نقش Immuonomodulatory داشته و سیستم ایمنی ذاتی و اکتسابی را با القای فاگوسیتوز، ترشح IgA ، تغییر واکنش T-cell، تحریک پاسخ Th1 و کاهش پاسخ Th2 تحت تأثیر قرار می‌دهند. ماده مؤثر: لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ، بیفیدوباکتریوم ‌بیفیدوم ، بیفیدوباکتریوم‌ لاکتیس و بیفیدوباکتریوم‌ لانگوم مواد کمکی: استئارات منیزیم ، مالتودکسترین مکانیسم های احتمالی : – کمک به بهبود مشکلات گوارشی و جابجایی مواد غذایی در دستگاه گوارش همانند اسهال و یبوست – تولید اسیدلاکتیک و اسیدهای چرب زنجیره کوتاه (SCFs) به‌عنوان محصول پایانی تخمیر و در نتیجه کاهش pH روده – کمک به جذب آب و یون‌ها در روده به واسطه SCFs جذب شده توسط سلول‌های روده – تولید بوتیرات به‌عنوان اصلی‌ترین منبع انرژی سلول‌های کلون و عامل اصل تمایز و رشد سلولی – سنتز ویتامین‌های ضروری بدن از جمله ویتامین‌های گروه B – تولید دامنه وسیعی از ترکیبات ضدمیکروبی همانند فاکتورهای لیپوفیلیک با وزن ملکولی کمتر از 3500 و در نتیجه ممانعت از رشد پاتوژن‌ها – رقابت بر سر جایگاه اتصال پاتوژن‌های میکروبی و ویروسی در سلول‌های اپی‌تلیال – تنظیم مثبت لایه مخاطی به‌عنوان سد جدا کننده لومن از سلول‌های اپی‌تلیال – تثبیت سدهای مخاطی در لایه‌های مخاطی غشاء و بهبود نفوذپذیری انتخابی آن – بهبود ایمنی غیراختصاصی در نتیجه بهبود پاسخ ایمنی به دامنه وسیعی از میکروارگانیسم‌ها – افزایش فعالیت فاگوسیت‌ها و افزایش تولید IgA – کاهش فعالیت و یا تولید آنزیم‌های بتاگالاکتورونیداز و نیتروزو رودکتاز در نتیجه ممانعت از تبدیل مواد پروکارسینوژن به کارسینوژن – دکانژوگه و هیدرولیز کردن اسیدهای صفراوی و کمک به کنترل چربی خون

پروبیوتیک