موارد مصرف :

برای پیشگیری از برگشت محتویات اسیدی معدی به مری

شرایط نگهداری :

در جای خشک و خنک و دور از دسترس کودکان قرار دهید

روش مصرف :

روزی 1 تا 2 قاشق مربا خوری ( 5 تا 10 میلی لیتر) قبل از صبحانه و قبل از خواب قبل از مصرف شیشه را بخوبی تکام دهید. هشدار مصرف :

در دوران بارداری و شیردهی قبل از مصرف با پزشک مشورت نمایید. توضیحات :

ژل آلوئه ورا (صبر زرد) دارای ترکیبات مختلف برای ترمیم زخم، ترمیم آسیب های حرارتی و سوختگی ها و برطرف نمودن التهاب است. از جمله کاربردهای درمانی ژل آلوئه ورا، استفاده از آن در بیماری برگشت محتویات اسیدی معده به مری است. این بیماری به علت عدم کفایت اسفنکتر تحتانی مری [Lower Esophageal Sphincter(LES)] ایجاد و برگشت محتویات اسیدی معده به مری باعث آسیب مخاط مری و علائمی مانند احساس سوزش سر دل، سرفه های خشک، تنفس بد بو، اختلالات خواب، خونریزی و زخم مری میشود. دارو درمانی GERD بر اساس دو اصل زیر استوار است: 1ـ بالا بردن PH محتویات معده به گونه‌ای که برگشت محتویات اسیدی معده به سمت مری، آسیب‌رسان نباشد. 2ـ بالا بردن تونوس LES به گونه‌ای که مانع برگشت محتویات معده به مری شود. مکانیسم های تاثیر ژل آلوئه ورا مشخص نیست. با این حال در in vivo ژل آلوئه و ترکیبات آن مهار ایمنی ناشی از اشعه ماوراء بنفش را اصلاح میکنند. همچنین در in vitro چند جزء از آلوئه و ژل تام آن دارای اثرات آنتی اکسیدان بوده اند. آسمانان که از اجزای اصلی ژل آلوئه محسوب میشود واجد اثرات محرک ایمنی است. آلوئه ورا یک داروی محبوب برای درمان طیف وسیعی از اختلالات دستگاه گوارش است. نشان داده شده که آلوئه ورا در افراد سالم پارامترهای مختلف عملکرد دستگاه گوارش از جمله PH دستگاه گوارش را بهبود می بخشد. بدنبال یک گزارش اولیه مبنی بر اثر ژل آلوئه ورا در درمان اولسر پپتیک مطالعات زیادی بر روی مدلهای حیوانی و نیز بر روی انسان صورت گرفته است. یوسف و همکاران گزارش داده‌اند که آلوئه ورا ترشح اسید معده را مهار می‌ کند. همچنین در رت هائی که پیلور آنها با جراحی بسته شده، aloctin A موجود در آلوئه، ترشح اسید و پپسین را کاهش می‌دهد و از پیدایش زخم معده توسط ایندومتاسین جلوگیری می‌کند. در مطالعه دیگری نشان داده شده که آلوئه‌ورا چسبندگی لکوسیت‌ها و میزان ?TNF- را کاهش داده و باعث افزایش اینترلوکین 10 شده و بدین‌ترتیب باعث سرعت بخشیدن به ترمیم زخم معده می ‌شود. همچنین امولسیونی که از مخلوط کردن شیره و ژل این گیاه با روغن معدنی تهیه شده؛ برای درمان زخم معده بیماران بکار رفته است. به نظر میرسد اثر ضد زخم آلوئه ورا به علت اثرات ضد التهابی، محافظ سلولی(cytoprotective)، التیام بخشی و تحریک مخاطی این گیاه باشد. از آنجا که بر اساس مطالعات قبلی، آلوئه ورا توان خوبی در کاهش ترشح اسید و پپسین دارد و با توجه به نقش کلیدی این دو عامل درآسیب رساندن به مری؛ این گیاه پتانسیل خوبی برای درمان GERD دارد. از طرف دیگر در مطالعات متعدد اثر ضد التهابی و اثر ترمیم زخم برای آلوئه ورا به اثبات رسیده و چنانچه GERD با آسیب و التهاب همراه باشد؛ انتظار میرود آلوئه ورا اثرات مفیدی داشته باشد. بر اساس نتایج یک مطالعه تصادفی با کنترل دارونما روی 58 بیمار مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر[Irritable Bowel Syndrome(IBS)] با غلبه اسهال، در ماه اول 35% دریافت کنندگان آلوئه ورا به این درمان پاسخ دادند( در مقایسه با 22% در گروه دارونما). به طور کلی بیماران استفاده کننده از آلوئه ورا میزان پاسخ قابل توجه آماری بیشتری در مقایسه با دارونما داشتند( 43% در مقابل 22%). در یک کارآزمایی بالینی دوسو بیخبر تصادفی با کنترل پلاسبو، اثربخشی و ایمنی مصرف ژل آلوئه ورا ( روزی2 بار هر بار 100 میلی لیتر به مدت 4 هفته) در بیماران مبتلا به کولیت زخمی شونده (ulcerative colitis) بررسی گردید. آلوئه ورا موجب بهبود (remission) کلینیکی در30% بیماران( در مقایسه با 7% در گروه دارونما) و بهبود نشانه های بیماری در 37% بیماران( در مقایسه با 7% در گروه دارونما) گردید. شاخص بالینی فعالیت ساده کولیت Colitis Activity Index) (Simple Clinical و رتبه بندی بافت شناسی( histological score) در بیماران دریافت کننده آلوئه ورا به طور قابل توجهی کاهش یافت اما در گروه دارونما تغییری نکرد. در یک مطالعه بالینی یک سو بیخبر تصادفی شده، تعداد 132 نفر بیمار 18 تا65 سال مبتلا به رفلاکس معدی – مروی به مدت 4 هفته در سه گروه شربت آنتی رفلاکس-بی (حاوی آلوئه ورا)، کپسول امپرازول و قرص رانیتیدین مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران روزانه یک بار به صورت ناشتا 10 میلی لیتر شربت آنتی رفلاکس-بی یا کپسول 20 میلی گرمی امپرازول یا روزانه دو بار یک نوبت صبح ناشتا و دیگری شب نیم ساعت قبل از خواب قرص رانیتیدین با دوز 150 میلی گرم دریافت نمودند. بیماران قبل از شروع مطالعه، دو هفته و نیز چهار هفته پس از درمان از لحاظ علائم سوزش سر دل، ترش کردن، دیسفاژی، نفخ، بادگلو، تهوع، استفراغ و بازگشت محتویات معده مورد ارزیابی قرار گرفتند.