مشخصات گیاه

گالگا گیاهی است علفی، چند ساله متعلق به تیره پروانه آسا می باشد . منشا اصلی پیدایش این گیاه نامشخص است ولی این گیاه در مرکز، غرب و جنوب اروپا گسترش زیادی دارد. از این رو، برخی محققان، اروپا را منشا این گیاه می دانند.

ساقه گالگا، مستقیم، توخالی و ارتفاع آن بین 40 تا 100 سانتی متر متفاوت است. برگها متناوب و چند برگچه ای است. تعداد برگچه ها 11 تا 17 عدد است. برگچه ها نیزه ای یا بیضوی شکل می باشد. سطح زیرین برگچه ها، روشن تر از سطح رویی آن می باشد.

گلها به صورت مجتمع در انتهای ساقه اصلی و انشعاب های جانبی آن ظاهر می شود. ساقه ی گل دهنده بلند و پوشیده از گل می باشد. گلها کوچک، رنگ آن بنفش مایل به ارغوانی و بندرت سفید رنگ می باشد. گلها اواخر بهار (خرداد) ظاهر می شوند. ریشه این گیاه ضخیم است و به طور عمودی در خاک فرو می رود. میوه گالگا غلاف دارد و داخل میوه، تعدادی دانه به رنگ قهوه ای روشن وجود دارد.

مواد موثره موجود در پیکر رویشی گالگا عبارتند از گوانیدین و ترکیباتی که منشا گوانیدینی دارند، مانند گالگین و هیدروکسی گالگین که به گروه آلکالوئیدها وابسته است. پیکر رویشی همچنین حاوی مقادیر کمی فلاونوئید و ساپونین و همچنین حاوی استروئیدها مانند:  بتا – سیتوسترول و استیگماسترول می باشد.

گالگا در خاک های عمیق و مرطوب به خوبی می روید. بررسی ها نشان می دهد گالگا با شرایطی که تغییرات روزانه درجه حرارت زیاد باشد، به خوبی سازگار نمی شود.

کاربردهای گیاه

گالگا در طب سنتی بسیاری از کشورهای اروپایی به عنوان گیاهی که باعث کاهش قند خون می شود، مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه نیز باعث تحریک تولید شیر در مادران شیرده می شود. از این رو، در بسیاری از کشورها به همین منظور مورد استفاده قرار می گیرد و نام علف شیر یا علف شیرآور را برای آن انتخاب کرده اند.

مواد موثره موجود در پیکر رویشی این گیاه ، قند خون را کاهش می دهد و برای درمان دیابت مورد استفاده قرار می گیرد. مصرف این گیاه، نه تنها سبب افزایش متابولیسم گلوکز می شود بلکه در سوخت و ساز موثر است.

به لحاظ استفاده دارویی از گالگا، این گیاه در سطوح کم و بیش وسیعی در کشور ما کشت می شود.