ویتامین سی 1000 میلی گرم آپوویتال

نقش ویتامین C در سلامت:

– در تشکیل کلاژن:

ویتامین C در بدن در تشکیل کلاژن در استخوان ها، غضروف، عضله و رگ های خونی اهمیت داشته و نیز در جذب آهن نیز شرکت می کند. تأثیر ویتامین C در تشکیل کلاژن مهم ترین نقش آن است. کلاژن یک ماده پروتئینی می باشد که سلول ها را در کنار هم نگه می دارد و اختلال در سنتز کلاژن می تواند موجب تأخیر در بهبود زخم ها گردد.

– در حفظ سلامت پوست:

یکی از مهمترین ترکیبات موجود در داروهای مؤثر در سلامت پوست، ویتامین C می باشد. این ویتامین موجب مرطوب نمودن پوست و تحریک رشد کلاژن در آن گردد. همچنین به پوست لطافت بخشیده و در از بین بردن چین و چروک آن نیز مؤثر است. همانگونه که می دانیم، کلاژن موجب ساختار و قدرت بخشیدن به پوست می گردد. با افزایش سن، بطور طبیعی سنتز کلاژن در پوست کاهش یافته و موجب ظاهر شدن چین و چروک می گردد، لذا تحریک تولید کلاژن توسط ویتامین C این فرآیند را تا حدودی کند می کند. ویتامین C در پوست بعنوان آنتی اکسیدان نیز عمل می کند. زمانی که پوست در معرض اشعه ماورای بنفش آفتاب قرار می گیرد، رادیکال های آزاد تشکیل شده و به آن آسیب رسانده و می توانند حتی باعث ایجاد سرطان در پوست گردند.

– در افزایش توان و سلامت عمومی بدن:

ویتامین C موجب سرعت بخشیدن در بهبود زخم ها و محافظت از بدن در برابر استرس های فیزیکی و ذهنی می گردد. همچنین تا حدودی از بروز آسیب های ناشی از مواد شیمیایی سمی در محیط و غذا و آب ممانعت کرده و تأثیرات سمی داروها را نیز خنثی می نمایند.

– در سلامت لثه ها و دندان ها:

ویتامین C از مهمترین مواد تغذیه ای در سلامت لثه ها و دندان به شمار می آید. این ویتامین با داشتن خواص آنتی اکسیدانی موجب کاهش التهاب و نیز افزایش عملکرد سیستم ایمنی شده و مانع از بروز عفونت های باکتریایی در دندان و لثه ها می گردد.

– تأثیر در عملکرد هورمون ها و غدد:

ویتامین C برای عملکرد مناسب غدد آدرنال (فوق کلیوی) و تیروئید ضروری است. غدد آدرنال غنی از ویتامین C می باشند. اعتقاد دانشمندان بر این است که غدد آدرنال پس از تحریک به هنگام بروز استرس، ویتامین C ترشح می کنند.

– در سلامت استخوان:

ویتامین C در سنتز کلاژن بسیار مؤثر است. به هنگام تشکیل استخوان، ماده معدنی استخوان بر روی یک ماتریکس پروتئینی که از کلاژن تشکیل شده قرار می گیرد. کلاژن در بافت پیوندی غضروف و استخوان به وفور یافت می شود و حدود ۳۰% از استخوان را تشکیل داده و بعنوان نگهدارنده ساختار استخوان عمل می کند و به آن انعطاف پذیری می بخشد. ویتامین C، علاوه بر تحریک تشکیل کلاژن، سلول های استخوان ساز را تحریک به تولید استخوان کرده و موجب بالا بردن میزان جذب کلسیم و افزایش تأثیر ویتامین D در متابولیسم استخوان می گردد. نقش دیگر این ویتامین در سلامت استخوان، سنتز و بهبود عملکرد هورمون های استروئیدی غده آدرنال است. این هورمون ها بویژه به هنگام قاعدگی در زنان زمانی که تولید آنها در تخمدان کاهش یافته، در سلامت استخوان تأثیر دارند.

– بعنوان یک آنتی اکسیدان مهم:

ویتامین C یکی از مهمترین آنتی اکسیدان های موجود در طبیعت می باشد. از آنتی اکسیدان های مهم دیگر ویتامین E و بتاکاروتن هستند. آنتی اکسیدان ها موادی هستند که مانع از رسیدن آسیب ناشی از رادیکال های آزاد به بدن می گردند. تولید رادیکال های آزاد با گذشت زمان از دلایل اصلی بروز فرآیند پیری بوده و می تواند موجب ایجاد بیماری های متعدد مانند سرطان، بیماری های قلبی و نیز بیماری های التهابی چون آرتریت گردد. آنتی اکسیدان ها همچنین در کاهش آسیب حاصل از مواد شیمیایی سمی و آلاینده مانند دود سیگار نیز تأثیر مثبتی دارند.

– نقش در سنتز نوروترانسمیترها:

ویتامین C در سنتز نوروترانسمیتر نوراپی نفرین نیز نقش مهمی دارد. نوروترانسمیترها در عملکرد مغز بسیار اهمیت دارند و از عوامل عمده تأثیر گذار در رفتارهای عصبی می باشند.

– نقش در متابولیسم چربی و کلسترول:

ویتامین C در سنتز کارنی تین مورد نیاز است. کارنی تین مولکول کوچکی است که در انتقال چربی به اندامک های سلولی بنام میتوکندری نقش دارد. چربی در میتو کندری به انرژی تبدیل می گردد. تحقیقات اخیر دانشمندان نشان می دهد که ویتامین C در متابولیسم کلسترول در تبدیل به اسیدهای صفراوی نیز نقش دارد که می تواند در میزان کلسترول خون و نیز در کاهش بروز سنگ های کیسه صفرا موثر باشد.

– نقش در تقویت سیستم دفاعی یا ایمنی بدن:

ویتامین C در مقابله با عوامل خارجی و سلول های توموری توسط سیستم ایمنی نقش دارد. همچنین با تسهیل متابولیسم چربی و محافظت از بافت در برابر آسیب ناشی از رادیکال های آزاد در سلامت سیستم قلبی-عروقی نیز تأثیر می گذارد. در سیستم عصبی نیز در تبدیل اسید آمینه ها به نوروترانسمیترها شرکت می کند.

ویتامین C با تحریک فعالیت آنتی بادی ها و سلول های سیستم ایمنی مانند فاگوسیت ها و نوتروفیل ها در فعالیت سیستم ایمنی تأثیر می گذارد.

– نقش در جلوگیری از بروز سرطان:

مطالعات فراوان صورت گرفته نشان می دهد که بین مصرف زیاد میوه و سبزیجات تازه حاوی مقادیر بالای ویتامین C با کاهش خطر بروز بیشتر انواع سرطان ها ارتباط مثبت وجود دارد. تأثیر ویتامین C بر کاهش سرطان های دهان، گلو و تارهای صوتی، حلق، معده، روده بزرگ و ریه توسط دانشمندان مطالعه گردیده است.

– در جلوگیری از بروز علایم بیماری سرماخوردگی:

تأثیر ویتامین C در بهبود عملکرد سیستم ایمنی می تواند بدن را در مقابل سرماخوردگی مقاوم سازد. برخی مطالعات نشان داده اند که مقادیر کم ویتامین C (یا سایر آنتی اکسیدان ها) در افزایش خطر بیماری آسم نیز می تواند مؤثر باشد.

کمبود ویتامین C:

نرم شدن لثه ها، خونریزی های پوستی، ضعیف شدن مویرگ ها، تخریب کلاژن، کم خونی یا آنمی و نیز کاهش روند بهبود زخم ها، پیری زودرس، نارسائی تیروئیدی و کاهش مقاومت به عفونت ها از علائم کمبود ویتامین C است. تقویت تأثیر منفی مواد سمی و داروها و نیز مواد آلاینده محیطی در بدن نیز ممکن است در اثر کمبود ویتامین C بروز کند.

در صورتی که کمبود ویتامین C خفیف باشد، علایم دیگری چون ضعف، خستگی، بی اشتهایی، درد عضلانی و افزایش حساسیت نسبت به عفونت ها بروز می کند. در صورتی که کمبود ویتامین C بصورت مزمن در بیاید، منجر به بیماری اسکوروی می گردد. علائم این بیماری عبارتند از: خون ریزی های مکرر، ریزش مو و دندان ها، درد مفاصل و تورم ناشی از ضعیف شدن رگ های خونی، بافت پیوندی و استخوان که این بافت ها حاوی کلاژن هستند. اسکوروی در کشورهای توسعه یافته به ندرت دیده می شود، چون می توان با مصرف ۱۰ میلی گرم در روز از ویتامین C از بروز آن جلوگیری نمود.